Sofka Nikolić - kraljica pesme i derta
Sofka Nikolić je rođena 1907. godine u mačvanskom selu Tabanović, nedaleko od Šapca...
Sofka Nikolić je rođena 1907. godine u mačvanskom selu Tabanović, nedaleko od Šapca.
Počela je da peva kao devojčica na vašarima, a od 1918. je ozbiljnije zapažena nastupima u Zvorniku. Prvi važniji nastup imala je 1927. godine, a posle Mostara i Sarajeva sredinom 20-ih godina prešla je da živi u Beograd. U Beogradu se udala za Paju Nikolića, šefa velikog orkestra. Prvi put Sofkino pevanje preneseno je radio-talasima 11. decembra 1929. godine na Radio Beogradu iz kafane „Kragujevac“. Njeno osvajanje Beograda označilo je promenu odnosa javnosti prema kafanskom pevanju, a ona je dobila epitet „Kraljice Skadarlije“.
Prvu ploču sa numerama „Kolika je Jahorina planina“ i „Kad bi znala, dilber Stano“ snimila je sa 19 godina u Beogradu. Snimala je i za ostale izdavačke kuće i u raznim drugim gradovima, pa i u Parizu. Ponela je titulu jedne od najtraženijih pevačica u Evropi tog doba, a prema nekim izvorima za veliki broj svojih ploča dobila je nagradu „Zlatne potkove“.
Sve do 1939. godine gostovala je i pevala u najpoznatijim evropskim kulturnim centrima Sofiji, Berlinu, Pragu, Beču, Budimpešti, Parizu, sa pratećim orkestrom pod vođstvom njenog muža Paje koji je brojao najčešće pet muzičara, mada se orkestar ponekad i proširivao. O njenom pevanju, koje je ostavljalo veliki utisak na slušaoce širom Evrope, napisano je: „Daire u njenim rukama zvečeći su drhtale, drhtala je njena duša“.
Snimila je veliki broj gramofonskih ploča i pesama. Njene najpoznatije pesme su: „Cojle Manojle“, „Kolika je Jahorina planina“, „Kad bi znala, dilber Stano“, „Zone, mori Zone“ i „Čuješ, seko...“.
Pored brojnih ličnosti iz javnog života Beograda kojima je pevala, ostalo je zabilježeno da je veliki Sofkin poštovalac i prijatelj bila svjetski poznata pjevačica Džozefina Beker.
Nakon smrti šestnaestogodišnje ćerke Marice (Mariole) 1939. godine na vrhuncu slave, Sofka se povlači u tugovanje i uglavnom više nije pevala. Retki izuzeci su bila zvanična snimanja (za Radio Beograd, sa orkestrom Žarka Milanovića i slično). Ova naša slavna pevačica vremenom je zaboravljena, a javnost je imala priliku da je se seti 1968. godine kada je o njoj snimljen dokumentarni film. Poslednje godine života provela je skromno i usamljeno u Bijeljini i Beogradu. Umrla je 1982. godine u staračkom domu u Banji Koviljači, a sahranjena je na gradskom groblju Pučile u Bijeljini, u kripti pored svoje ćerke.
