Georgije Bakalović - čovek koji je oslikao ikonostas manastira Radovašnice
Ubraja se među prve pripadnike bidermajera u srpskom slikarstvu...
Ubraja se među prve pripadnike bidermajera u srpskom slikarstvu. Rođen u porodici koja je dala nekoliko umetnika, slikarstvo je zatim učio u Sremskim Karlovcima kod Stefana Gavrilovića. Razvijao se pod jakim uticajem svoga učitelja, kao i Jakova Orfelina i Pavela Đurkovića. Iako je bio slikar bez akademskog obrazovanja, uspeo je da ga sremska klijentela angažuje čak i za veće narudžbine, kao što su ikonostasi ili svodovi u crkvama Erdevika, Gornje crkve u Karlovcima, Vrdnika, Manđelosa, Iriga, Čerevića, pridvorne kapele mitropolitskog dvora u Dalju, Jovanovske crkve u Novom Sadu, manastira Grgetega, Pavlovaca... Sa slikarom i pozlatarom Dimitrijem Đurkovićem slikao je ikonostase u Prhovu i Starim Banovcima, zatim kivot kneza Lazara u manastiru Vrdniku i crkvene zastave u Jaraku, Vognju, Sasama, Surčinu i Mihaljevcima.
Posle značajnog uspeha u karijeri i obilja poslova, zadesila ga je lična i porodična tragedija, sudski procesi, skandali, što ga je navelo da pređe u Kneževinu Srbiju (u Šabac je prešao 1837. godine), postavši jedan od prvih prelaznika i vrlo uticajnih donosilaca evropskog ukusa. Međutim, već 1843. godine, kao nepoželjan, prebačen je natrag u Austriju, i iste godine je umro. U Srbiji je slikao ikonostase manastira Radovašnice, manastira Rače na Drini, kao i crkava u Zaječaru, Aleksincu i Negotinu. Iako su njegovi radovi nejednakog kvaliteta, mnogi portreti u kojima je ispoljio svoju pripadnost klasicizmu, svedoče da je Bakalović dobro razumeo i prenosio osnovne osobenosti aktuelnog građanskog slikarstva, a zahvaljujući njegovom delu sačuvan nam je znatan broj likova crkvenih velikodostojnika Kneževine Srbije.
