Na Šabac je udario Švaba
Šabac je u Prvom svetskom ratu pretrpio strahovita stradanja i krvožednu osvetu austrougarske soldateske zbog izgubljenih bitaka na bojnom polju...
Šabac je u Prvom svetskom ratu pretrpio strahovita stradanja i krvožednu osvetu austrougarske soldateske zbog izgubljenih bitaka na bojnom polju. U ovom ratu stanovništvo Šapca je prepolovljeno, a grad opustošen. Zbog velikih stradanja Šabac je odlikovan sa tri ordena – Francuskim ratnim krstom sa palmom, Čehoslovačkim ratnim krstom i Karađorđevom zvezdom, a kao pandan slavnom francuskom gradu nazvan je “Srpski Verden“. Narod, što pobijen, što raseljen, izmrcvaren i bolestan, u velikoj materijalnoj bedi, dočekao je slobodu 2. novembra 1918. godine. Od preratnih 14.000 stanovnika, jedva da je u životu ostalo 7.000, a i broj kuća je prepolovljen. Neprijatelj nije poštedeo čak ni šabačku crkvu. Okupatori su crkvu pretvorili u logor, kuće i njive su devastirane bombama...O stradanju Šapčana pisali su, između ostalih, švajcarski kriminolog i forenzičar Arčibald Rajs, kao i čuveni novinari Anri Barbi i Džon Rid. Austrougarski okupatori su masovno silovali žene i devojke. Silovane su u hotelu "Evropa", u hotelu "Kazino", a potom i u crkvi iza oltara. "Za vreme bombardovanja žene su kao živo meso izbacivali na ulicu kako bi mogli da ih pogode", zapisao je Rajs, koji je na poziv srpske vlade došao u Šabac i Podrinje da zabeleži ratne zločine Austrougarske vojske. U Narodnom muzeju u Šapcu nalazi se Soba stradanja, čiji je najveći segment posvećen golgoti Šapca u Prvom svetskom ratu, kao i sva tri ordena koja je grad dobio za svoje stradanje i junaštvo.
