PERUN - SRPSKI TOR
Njegov kult je pre nekoliko vekova bio veoma rasprostranjen, toliko, da su ga hrišćanski spisi često spominjali i satanizovali. BOG GROMOVA I OLUJNOG NEBA, Perun je smatran jednim od najmoćnijih kod Starih Slovena. Dok je Svarog predstavljao boga "višeg" dela neba na kom borave mrtvi, Perunu su pripisivane moći kojima je upravljao atmosferskim prilikama na "nižim" delovima neba.
Na sačuvanim figuralnim predstavama obučen je u ratničku odeću, dok je na nekim od njih predstavljan i sa maljem u ruci. Maljem je, prema narodnom verovanju, gađao i pretvarao sve što dotakne u kamen.
Lingvisti danas smatraju da njegovo ime vuče koren od sufiksa -un ili -unj, što označava vršioca neke radnje. Kao i reči "per" ili u prevodu udariti, razbiti.
Drugim rečima, bog Perun označava silu koja udara, razbija i baca gromove, ali i boga uništitelja koji je povezivan sa prirodnim nepogodama.
Rasprostrajen kult koji se poštovao u hramovima i ispod hrastova. PORED UPRAVLJANJA ATMOSFERSKIM PRILIKAMA i elementarnim nepogodama, dodeljena mu je i uloga sudije. Povezivan je sa nebeskim dverima, koje je zatvarao svima koji su rđavi i neposlušni. Krivokletnike je kažnjavao još za života bacajući na njih munje..
Mnogi istraživači danas spominju kako su se u spisima i nekim mirovnim sporazumima iz ranog srednjeg veka slovenski preci zaklinjali bogu Perunu da će poštovati ugovor. Među hrišćanskim spisima on se satanizuje. Razlog za ovo najverovatnije leži u činjenici da je njegov kult bio veoma rasprostranjen kod Slovena. Koliko je bio poštovan najbolje govore toponimi i nazivi biljaka koji nose ime upravo po njemu. Pa se tako u Rusiji mogu naći Perunov vrh i Perunova obala, u Sloveniji Perunja ves, dok jedna planina u Bugarskoj nosi ime Perin.
Među mnogobrojnim dokazima su i kletve koje sadrže njegovo ime, a koje su i danas upotrebljavaju. Pa tako kada Slovaci žele nekoga da oteraju "Do đavola", oni izgovaraju "Do Paroma" tj. Peruna. Peruna simbolišu hrast i "vaterini" petao. PERUNOVA ŽIVOTINJA JE VATRENI PETAO koji je, prema mitologiji, simbolizovao neku vrstu feniksa, ali i zmaj. Mnogi rituali koji su povezivani sa ovim božanstvom su uključivali vatru, koja nije smela da bude ugašena. Mnogi od istraživača danas se spore kako je ova uloga delimično povezana i sa njegovom ženom dodolom, za čiju naklonost se prema jednoj od mnogobrojnih legendi, borio protiv Velesa.
Biljka koja mu je pripisivana je hrast, a interesantno je da se kod Srba jedna vrsta naziva i grm - što prema mišljenju lingvista potiče od reči grmeti. Očigledno je da je drvo bilo povezano sa bogom gromova, kao i perunika - čiji naziv je izveden iz imena božanstva, žalfija, kopriva, jabuka i čuvarkuća.
Istorijski izvori navode da su Stari Sloveni imali hramove posvećen bogu Perunu, ali u slučajevima kada u blizini nema nijednog, koristili su šume.
Kada je hrišćanstvo postala jedna od dominantnih religija, Perunovu ulogu preuzima Sveti Ilija. Mnogobrojni običaji, tradicije i priče koje su mu pripisivane, polako preuzima hrišćanski svetitelj, pa tako danas ukoliko 2. avgusta grmi, veruje se da Ilija Gromovnik đavola gađa munjom
