Šapčanin Dimitrije Dražić . prvi Srbin na čelu Skopske eparhije
Rođen je u Šapcu 20. avgusta 1852. godine kao Dimitrije Dražić...
Rođen je u Šapcu 20. avgusta 1852. godine kao Dimitrije Dražić. U Šapcu je završio gimnaziju, i četiri godine je bio trgovac. Zamonašio se 1869. godine u manastiru Petkovici. Bogosloviju je pohađao u Beogradu. Teologiju je studirao prvo na ostrvu Halki u Mramornom moru, a onda u Atini. Filozofiju je studirao u Pragu, nakon beogradske bogoslovije. Da bi se izdržavao u Češkoj, radio je i kao zidarski pomoćnik. Od 1876. do 1878. godine administrirao je Vranjskom eparhijom. Tokom 1880. izabran je za profesora beogradske bogoslovije. Smatrali su ga jednim od najučenijih i najaktivnijih predstavnika crkve.
Tokom 1883. godine nudili su mu tada upražnjen položaj mitropolita Srbije, ali Firmilijan je odbio tu čast. Nakon toga postao je arhimandrit. Bio je učitelj kraljevića Aleksandra Obrenovića. Kada je izabran za rektora beogradske bogoslovije osnovao je fond siromašnih bogoslova i kao novinu uveo javna predavanja. Jedno vreme uređivao je Vesnik Srpske Crkve. Jedan je od osnivača Društva Sveti Sava tokom 1886. godine. Otišao je u Čikago 1891. godine na poziv američkih Srba i tu je jedno kraće vreme bio njihov paroh.
Nakon Amerike otišao je u Carigrad da odatle pomogne srpskoj crkvi. Bilo je to teško vreme za srpsku pravoslavnu crkvu unutar Osmanskoga carstva, jer su Carigradska patrijaršija i Bugarska egzarhija imale zvanične dozvole turskih vlasti za nesmetan rad, a srpska crkva je morala da radi ilegalno ili u okvirima Carigradske patrijaršije. Bugarski egzarhat je nastojao da spreči funkcionisanje Srpske pravoslavne crkve u delu Stare Srbije koji uglavnom obuhvata današnju Makedoniju. Rad Egzarhata bio je najpre usmeren na preotimanje patrijaršijskih crkava i proterivanje njihovih sveštenika, a zatim i na sve one koji su se opirali bugarizaciji. Na udaru su se ubrzo našli i srpski sveštenici, učitelji i narodni prvaci. Srpska crkva je imala pravo da djeluje samo u okviru Carigradske patrijaršije, koja je bila pod grčkom kontrolom. U Carigradu je Firmilijan blisko sarađivao sa Stojanom Novakovićem. Pet godina je trajala diplomatska borba za skopsku mitropolijsku stolicu. Izabran je 1897. za administratora Skopske eparhije, a 1899. za mitropolita Skopske eparhije.Nakon ukidanja Pećke patrijaršije bio je prvi Srbin, koji je dobio taj položaj. Međutim zbog velikih otpora rukopoložen je tek 15. juna 1902.
Pošto je u to vreme u Turskom carstvu još uvek važila podela narodnosti na zvanične milete, vladiku Firmilijana je zabrinjavalo odsustvo zvaničnog priznanja srpskog mileta, usled čega su Srbi bili ubrajani u "Rumski milet" (pod dominacojom grčkih Fanariota) ili u "Bugarski milet" (pod dominacijom Bugarske egzarhije). U tom smislu, vladika se 12. avgusta 1903. godine požalio konzulu Kraljevine Srbije u Skoplju: "U turskoj carevini uopšte sve su narodnosti podeljene: 1. na muslimane, 2. na Grke (rүm-milet) i 3. na Bugar-milet, a Srba nema nigde pa i ako su ove zemlje Turci uzeli samo od Srba i Srbi su u njima živeli i imali svoju carevinu a danas pred Turcima nema ih nigde označenih i zabeleženih kao Srba kao da ih nikad nije ni bilo!" Time je vladika ukazao na potrebu da u Turskom carstvu i Srbi budu priznati pod svojim narodnim imenom.
Nakon što je postao mitropolit optuživan je više puta zbog pijanstva i nemorala. Bio je blisko povezan sa ozloglašenim Jovanom Ćirkovićem, što ga je dovelo na loš glas među Srbima u mitropoliji. Mitropolit Firmilijan je umro 1903. godine u Beogradu, u 52. godini, kao gost kod svog brata Pere Dražića hotelijera.
Objavio je 10 knjiga bogoslovsko-teološkog sadržaja:
I-III - "Tumačenje jevanđelja sa besedama",
IV - Parohialnik Trebnik,
V - Dogmatičko bogoslovlje I,
VI - Dogmatičko bogoslovlje II,
VII - Biblijko pastirski deo,
VIII - Dogmatičko moralni deo,
IX - Udžbenici i hrišćanski dom,
X - Poučni deo
