Šabački arhitekta u zapisu vremena
Milorad Ruvidić je rođen 5. aprila 1863. godine u selu Lipolist u Mačvi, kao drugi od tri sina Marije i Rajka Ruvidića...
Milorad Ruvidić je rođen 5. aprila 1863. godine u selu Lipolist u Mačvi, kao drugi od tri sina Marije i Rajka Ruvidića. Otac mu je bio sveštenik u Lipolistu, a zatim je službovao u Šapcu kao okružni prota-protojerej. Kao protojerej šabački, odlikovan je 1884. godine ordenom Sv. Save V reda, a tri godine kasnije ordenom Sv. Save III reda. Zahvaljujući svom društvenom položaju prota Rajko Ruvidić je bio u mogućnosti da školuje sva tri svoja sina, na najboljim evropskim školama.
Po završetku Realke u Beogradu, Milorad Ruvidić se u septembru školske 1884/85. godine upisao na Tehnički fakultet Velike škole, zajedno sa još dvanaest kolega. Milorad Ruvidić odlazi u Berlin, gde 1889. godine upisuje arhitekturu na Kraljevskoj tehničkoj Visokoj školi u Šarlotenburgu. Iz programa studiranja na Kraljevskoj Tehničkoj Visokoj školi u periodu školske 1889-1893. godine, saznajemo broj studenata upisanih u svaki semestar i predviđeni nastavni plan sa predavačima. Među dvadeset pet studenata upisanih u prvi zimski semestar, arhitektonskih nauka, školske 1889/90., jedini Srbin bio je Milorad Ruvidić. Upoređujući nastavne planove Tehničkog fakulteta Velike škole u Beogradu i Kraljevske Tehničke Visoke škole u Berlinu, uviđamo da je bilo nužno da naši svršeni inženjeri dopune i prošire znanja stečena u domaćim školama, na nekom od stranih fakulteta. Nakon završetka studija u inostranstvu i po povratku u zemlju mladi stručnjaci započinju svoju profesionalnu karijeru, najpre u Ministarstvu građevina, da bi je potom nastavili u Velikoj školi, kao honorarni saradnici, a docnije kao vandredni i redovni profesori. Oni su prenosili svojim studentima znanje stečeno na stranim politehnikama, prenoseći istovremeno kulturu zemalja u kojima su se školovali, kao i vladajuće graditeljske stilove.
Projektovao je, samostalno ili sa kolegama, veliki broj građevina u Srbiji:
Projektovao je, samostalno ili sa kolegama, veliki broj građevina u Srbiji:
Oficirski dom u Beogradu (danas SKC),
Gimnaziju "Sveti Sava" u Pirotu,
Dom društva "Kralj Dečanski" u Beogradu,
Kuću Dimitrija Krsmanovića (Austrijske ambasade), Dimitrija Naumovića Kazandžije, dr Milivoja Jovanovića i
Kuću Milana Obrenovića u Beogradu,
Srpski paviljon na Svetskoj izložbi u Parizu,
Dom narodnog predstavništva u Beogradu,
osnovne škole u Azanji i Čačku,
Carinarnice i zgrade sreskih načelstava u Šapcu i Velikom Gradištu,
Sreska kuća na Vračaru,
Udeonička zadruga u Beogradu,
Okružni sud u Šapcu,
Smederevsku banku,
gimnazije u Nišu i Smederevu,
Etnografski muzej u Beogradu (projekat adaptacije i dogradnje),
Zgrada Topčiderske policije,
Žitni magacin braće Krsmanović u Beogradu.
Među najpoznatijim crkvenim objektima rađenim po projektu Milorada Ruvidića su[1]:
Crkve u Beloj Palanci, Mojsinju, Topoli, Kniću, Bresnici,
crkva manastira "Sveti Dimitrije" u Divljanima kod Pirota,
spomenik mitropolitu Mihailu u Sabornoj crkvi u Beogradu
Ikonostas u Preobraženskoj crkvi u Pančevu,
Manastir Tumane kod Golupca.
