Koliko su Šapčani zaista duhoviti?
Prilikom procene osobina stanovnika Šapčanima je stalo da se identifikuju kao prepoznatljiv lokalni karakter i da istaknu osobine koje smatraju jedinstvenima...
Prilikom procene osobina stanovnika Šapčanima je stalo da se identifikuju kao prepoznatljiv lokalni karakter i da istaknu osobine koje smatraju jedinstvenima.
Evo šta o čiviji kaže jedan intervjuisani istoričar:
Znate da Šapčane zovu čivijaši, a znate zašto?... Zbog toga što je jednom prilikom kralj dolazio u Šabac i onda su mu izvukli čiviju iz točka i onda je taj točak spao i kralj je pao... Specifičnost Šapčana je humor najčešće na tuđ, ali i na svoj račun. A taj čivijaški... specifikum humora je pre svega upućen protiv autoriteta, ali autoriteta koji nije utemeljen... I onda vrlo često Šapčani pronađu način kako da se tome i podsmehnu... i tog nekog vrate... gde mu zaista jeste mesto. Šabačka čivija, to je specifičan humor, jedna određena vrsta humora koja nije agresivna.
Kada se recimo uporedi šabački i užički humor, što nam je interesantno u svetlu značaja „erskog mentaliteta“ za identitet Užičana: „Užice [ima] taj erski duh koji ih je održao jer, za razliku od Šapčana, koji pripadaju jednom bogatom kraju, Užičani pripadaju jednom siromašnom kraju... gde priroda nije bila darovita. ... Morali su da budu dovitljivi, brzi, a njihov je humor takav baš, dovitljiv, brz i jak, žestok, a šabački je sasvim drukčiji, Šapčani su opušteniji, nežniji, ali zato, kad zavrnu, boli glava!”
Šabac je uglavnom, kad se spomene reč Šabac, vezuje se za dobro raspoloženje, za šalu, za čiviju, Čivijadu... Šabački vašar kao važna tačka nematerijalnog kulturnog nasleđa u gradu...[treba] da bude neki srpski Oktoberfest... Noću kad ste u Šapcu, kao da niste u Srbiji... kao da ste negde gde je ozbiljan taj svet, kao da niste u provinciji. Šabačka preduzimljivost, snalažljivost i duhovitost i pored svih svetskih i lokalnih problema indirektno ispoljava (ne)slaganje sa tvrdnjom da su Šapčani bezvoljni, a grad „siv”.
